Bağımlılıktan Önce
Bağımlılıktan önce zihni açık , dikkati bıçak gibi , zeki bir çocuktum. Derslerde başarılıydım. Zeki ve başarılıydım diyorum bir örneğini verelim:
Oturduğumuz muhit çok harika bir çocukluk yaşattı. Biz kızlarla ip atlardık. Kızlar bizle top oynardı. Harika bir arkadaşlık ortamı vardı. Ortaokula kadar bu muhitteydik. Ebeveynlerimiz de birbirleriyle yakınlardı. Komşuluk hat safhadaydı. Öyle bir ortamda büyüdüm. Zeki ve başarılıydım (Başarın ne olabilir ki fasulye mi sayardın ? Kuş mu boyardın ? diyor olabilirsiniz. ) Anaokulunun hemen başında okumayı öğrenmiştim. Merakım ve araştırma istegim vardı. Yaşıtlarım okurken ben yazıyordum. Benim gibi bir komşu kızı vardı. Ebeveynler bizim arkadaş grubunun zeka seviyelerini karşılaştırırlardı ancak öyle kırıcı bir şekilde değil. Eğitmeye yönelik karşılaştırırlardı.
Ben bir arkadaş daha ve komşu kızını çok ayırt edemezlerdi.
Komşu kızı çapayı bitirdi ve amerikada şu an hepatit c hakkında araştırmalar yürütüyor. Ben 4 sene mezuna kaldım.
Buna şu an zerre kadar üzülmüyorum.
Neden ? Bu benim seçimimdi.
Ortaokul dönemi ve lise çöp.
Bağımlıyım ve istikrarım da yok. Goradaki havuç soyan android kafalı siyahi gibi hissediyorum bir yandan
Diğer yanım da geçmişe bakarak referanslar veriyor. İyi olabilirsin. Bunu ilk defa yapmış olmayacaksın sadece disipline ve bu çöplüklerden kurtulmaya ihtiyacın var diyor.
Ben ise bağımlılığı seçiyorum.
Bu durum benim gereksizce acı çekmeme sebep oluyor ancak üzmüyor. Bu durumdan kurtulmak ds istiyorum tabi. Anlık , kısa vadeli düşünüyordum.
Kızların doğasını iyi anlarım. Ortaokul sonraları çöptür. Kızlarla lisede de aram iyi değildi. Beni tutan bir şey vardı. Gözlerine bakıyorum ve görüyorum. Fakat beni anlamsızca bir şeyler tutuyor.
İşi şebekliğe dökene kadar espri de yaptığım zamanlar oldu.
Grupta zeki ama zekasını kullanmaysn , mutluluğa bağımlı , fape bağımlı , arkadaşlarını güldüren (şebek mod) biri olarak gezdim durdum. Lafım sözüm ciddiye alınmazdı. Doğumngünleri unutulan çocuktum.
Bu noktada üzülüyordum ve insanların ilgisi için kıvranıyordum.
Aklım durma noktasına kadar geldi. Her şeyden sıkılıyorum ve bunalıyorum o zamanlarda.
Muhtemelen kızlar da beni eğlenceli iyi bir çocuk olarak görüyor ama başkalarıyla çıkıyordu. Bu durum beni lise döneminde öfke ve hayal kırıklığı dolu bir insan haline getirdi ama geçmişten referans alan bir diğer yanım bunları hak etmediğimi söylüyordu. Bu acı durumundayken o geçmişe gidip gelen kısma inanıyordum. İş çalışmaya gelince anlık haz kovalayan tarafım geri geliyordu. Anlık hazları yeterince kovalarsanız artık kurbağanın suyu misali insanlar onurunuza laf söylemekten de gerindurmazlar. Kafesteki hayvan gibi olursunuz. Bu içinizi acıtmaya başlar.
İnsanlar sözlerimi dinlememekten öte artık saygısızlık etmekten de geri durmuyorlardı. Fiziki olarak saldırmaya çalışıyorlardı. Korkuyordum. Mental olarak da itibarımı hedef alıyorlardı. Yüzleşmekten çekiniyordum.
Bu durum beni çok saçma bir yere götürüyordu.
Mezuna kaldım.
Dünyam çöktü.
İlkokulda öğretmenim iyi olmasına iyiydi fakat döverdi. Travmatik izler bırakıyordu o dönem çogumuzda biliyorum.
Sonra mezuna kaldım çok nitelikli bir rehberlik hocasıyla tanıştım. Dünyamı yeniden yspılandıracaktım. Farkında bile değildim.
Dünyam çöktü. Başlığımın adı da çöküş ve çıkış bu nedenle. Çöktüm.
4 sene mezuna kaldım.
Dr stange in sonlarına doğru dormammu ile zamanda kilitli kalıyor ve onlarca kez ölüyordu.
İşte ruh halim. Ben bu sefil dünyanın içinde çürüyordum.
Bu sefil dünyamın yıkılışına üzülüyordum. Sonra madem dünyam sefildi. Yıkılsın ve küllerimden doğayım dedim.
Acı mı ? Acıyla eski dostuz.
4 sene mezuna kaldım. Fakat sınava yeterlilik kısmı 1.5 senede hallolurdu. Ben psikolojik savaşlar veriyordum.
4 Sene.
Artık kendimi Tyler Durden ın bırak artık dediği konuşmasını sanki bana yapıyormuş gibi hissediyordum.
Sonra ÇAT!
Bir anda gelen yoğun ağlama krizi. Migren atakları. Hissizleştim.
Banyoda saatlerce suyun altında kalıp kendimi içine soktuğum durumu düşünüyor ve kızıyordum.
Sonra bir anda hayat durdu. Durdu. Hiçlik. O kadar yoğun stres altındaydım ki ( ortaokuldan biriken) kendini çıkarıyordu. O gün 3 saat suyun altında kaldım.
Bir şey mi oldu diye merak ettiler bizimkiler.
Her günüm geldi geçti gözümün önünden. Kendimden iğrendim iğrendim.
Bir anda geçmişe referans veren tarafım geldi ve dedi ki bu son gelişlerim. Senin aksine realistim. Bir kerede başaramayacaksın ama sorun değil. Sadece dogru yönde kal dedi.
Sonra brni mezun senelerinde çektiğim acılarla harmanladı. Sonra oturdum ve derslerimi çalıştım. Bu savaşı kazandım.
Bağımlılıklarım teker teker ortaya çıkıyordu. Hepsiyle savaşıyordum.
Hala da bitmedi bu savaş. Ama artık ben bahçedeki savaşçı olmaya karar verdim
Bağımlılıktan kurtuluşu 14 sayfadır yazıyorum. Fakat şunu gördüm ki doğru yönde ilerledikçe çocukluktan kalma iyi özelliklerim katlanarak geliyordu. Kadınlarla diyalogumdan tutun da dikkatime kadar. Fakat daha yol çok uzun. Yapılacak çok iş var ve ben daha henüz başlarındayım işin. Yapmam gereken şey askeri disiplini huy edinmektir.
Dogru yönde ilerlemeye devam etmek istiyorum.
Daha sonra bakın tam da beni anlatan bir adam gördüm ;
Bunca yılımı özetledi. Yanlışlarımı patır patır saydı. Ben ise tüm kitaplarını okuyacağım. Sağlam insanlardan sağlam olmayı öğrenirsin.
