Başlıkta gördüğünüz gibi arkadaşlar, zihnime sürekli düşünceler geliyor ve ben durup onları dinliyorum. Örneğin bir yazı okurken gelen ufak bir çağrışıma bile cevap verme ihtiyacı duruyorum. Paragraf çözüyorum diyelim ki bir düşünce geldi (ki çok fazla geliyor ve her birine kulak veriyorum saçma olduğundan emin olsam da o düşünce ile konuşuyorum) sürem geçip gidiyor ama ben resmen durup uzun uzun düşünüyorum. Bu şey bana, suyun altında koşmaya çalışıyormuşum gibi bir his veriyor.Benzer durumu yaşayanlar muhakkak vardır, çözüm önerileri olmasa bile onların varlığını bilmek isterim.
Benim yaşadığım durumun şiddetini anlamanız için somut bir örnek veriyorum
Okuduğum metinde bir toplantıdan bahsediyordu ve bir eleştiri vardı. Yarısına gelmeden zihnim hemen şöyle söyledi
Fuat hoca yurtdışında katıldığı toplantıda yapılan bazı sunumların çok saçma olduğunu ve bizim de kendimizi geliştirmezsek insanlara rezil olabileceğimizi söyledi. Arkadaşlar kendinizi geliştirmezseniz sosyeteye rezil olursunuz (hocanın sözü bu) ve bunları düşünürken de bir yandan hocanın bize söyleme anını, yaşadığı deneyimi zihnimden canlandırmaya çalışıyorum. Yani ufak bir düşünce geliyo ve ben onu çekip sündürmek mecburiyetinde hissediyorum resmen.
Benim yaşadığım durumun şiddetini anlamanız için somut bir örnek veriyorum
Okuduğum metinde bir toplantıdan bahsediyordu ve bir eleştiri vardı. Yarısına gelmeden zihnim hemen şöyle söyledi
Fuat hoca yurtdışında katıldığı toplantıda yapılan bazı sunumların çok saçma olduğunu ve bizim de kendimizi geliştirmezsek insanlara rezil olabileceğimizi söyledi. Arkadaşlar kendinizi geliştirmezseniz sosyeteye rezil olursunuz (hocanın sözü bu) ve bunları düşünürken de bir yandan hocanın bize söyleme anını, yaşadığı deneyimi zihnimden canlandırmaya çalışıyorum. Yani ufak bir düşünce geliyo ve ben onu çekip sündürmek mecburiyetinde hissediyorum resmen.
