105 günlük sürecin ardından bir türlü dikiş tutturamadım ve 0dan günlük açma kararı verdim. Heyecanlıyım çünkü umutluyum. Bu sürecimde sosyal medyayı da bırakacağım. PBKY kitabını tekrar okudum ve çok iyi geldi. Bu seferki ilk hedefim 365 gün. Başlıyoruz..

Anlık Durum:

1- Sosyal anksiyete tavan. Kimseyle yüz yüze gelmek ya da konuşmak istemiyorum.

2- Özgüven 0. Yapabileceğim şeyler gözümde inanılmaz büyüyor. Kendime güvenmiyorum hiçbir konuda.

3- Çok huzursuzum. İçimde tarif edemediğim bir sıkıntı var arada nefesim daralıyor(fiziksel olarak değil).

4- Kriz yok. Bayağı bir süre uğramaz diye düşünüyorum.

5- Bir çalışma planı oturtmaya başladım 2 3 gündür. Eski sürecimdeki verimliliğe yavaş yavaş yaklaşıyorum.

Yazdığım şeyleri gram abartmıyorum ama saydığım kötü şeylerin tamamı pmo ve relapse yüzünden olmadı tabiki. Zaten neverfap takıntım da yok. Bütün yaz stresi biriktirip aile evinden üniversiteye gelince bunlar yaşandı ve bunun psikolojideki adı parasempatik geri tepme imiş. Ne zaman veya nasıl geçer bilmiyorum ama cidden BERBAT hissediyorum. Umarım buraya 1 2 hafta sonra sadece olumlu şeyler yazıyor olurum.

Neverfap gün 2

Biraz daha iyiyim fakat çok iyi olmaktan çok uzaktayım. Öncelik sıralamalarım hatalı ve her zaman ya hep ya hiç prensibini uyguluyorum hayatta. Bu sefer çalışmanın hep tarafını seçmeye gayret etsem de zorlanıyorum. Bir anda dopamin kaynaklarının hepsini bırakmak çok zor. Neyse ki neverfap konusunda bir sıkıntı yaşamıyorum. İyileşmeye devam.

Gün 5

12 gün olmuş. Bazı şeyler nihayet oturmaya başladı. Kaygı ve streste azalma var. Yararlı şeyler yapma isteğim artıyor ve yapıyorum da. Kuru motivasyon değil yani. Sadece uyku konusunda sıkıntı yaşıyorum. 22.30-06.30 arası uyumak istiyorum aslında ama her zaman 22.30da uykum gelmiyor ve biraz geç yattığım zaman ise 06.30da kalkamıyorum bu sefer. Bu konu hakkında taktik verebilecek varsa ve yazabilirse sevinirim.

1 ay önce süreci bozduğumda kötü hissetmemiştim ama sonrası gerçekten beni çok kötü etkilemişti. Pmonun stresi azaltmadığını veya sadece kullanıldığı süre boyunca azalttığını ve sonra bunun bedelini ağır şekilde ödettiğini bizzat deneyimledim. Aslında bu tarz şeyler hakkında bilgi sahibiyim ama beyin bir şekilde kendi kendini kandırıyor işte. Böyle anlarda forum çok yardımcı oluyor gerçekten. Çalışmaya devam

Gün 12

Gene saçma sapan bir relapse.. Çok güzel başlamıştım aslında güzel de gidiyordu ama bir taviz, zincirleme bir reaksiyona dönüyor hemen. Instagram telefonda yüklü olmasa da tarayıcıdan girip reels kaydırıyordum ne kadar acı bişey. İlk sürecimde uyguladığım bazı şeyleri uygulamıyordum bu da bana ders olsun.

Bu süreçte uygulayacaklarım:
1-) Sürece kağıda yazarak başlamak
2-) Asla taviz vermemek
3-) Sosyal medya kullanmamak (insta,tiktok,shorts)
4-) Yapay zekadan çalışma rutini için anlık destek almak
5-) Her günü o günün sabahında planlamak
6-) Her gün foruma girmek+ kısa da olsa günlük yazmak

Önümde pmo yapmak için bir sebep kalmadı. Aslında hiç varolmamıştı zaten fakat sürekli kendimi kandırdım bu zamana kadar. Bunu yapan herkes kendini kandırıyor zaten. Ben tuzakları tanımışım ama kendimi tanıyamamışım, artık kendimi de tanıyorum.

Sonuç olarak 365 günlük yolculuk için 20 günlük rötar oldu ve kaptan iyi yolculuklar diliyor

İlk gün fena değildi. 6.50de kalktım. Son zamanlarda 10dan erken kalkamıyordum iyi geldi 6.50de kalkabilmek. Biraz yabancı dil çalıştım, telkin cümlelerimi yazdım ve kahvaltı yaptım. Daha sonra okula gittim, geldiğimde baya yorulmuştum ve uyuyakalmışım. Gün içinde kitap okudum. Yemek yedikten sonra ders ve ingilizce çalıştım. Şimdi kitap okuyup yatacağım

Bugün gece güzel uyuyamadığım için 9da anca kalkabildim. Güzel bir sabah rutini oluşturdum onu uygulayarak başlıyorum güne. 2 3 haftadır güzel şeyler kattı bana. Akşama doğru çalışma isteğim ve enerjim çok çok azalıyor onu bir çözebilsem çok güzel olacak umarım çözebilirim.

Uzun bir okul günüydü. Spor yaptım. İngilizce çalıştım ve kitap okudum biraz. Bugün erken yatacağım. Yarın kan testi vermeye gideceğim. Bugünlerde kaygı ve stres artmaya başladı gene. Biraz sabır..

Sabah okuldan sonra kan testi vermeye gittim. Rutinimin bir kısmı yarım kaldı çünkü tekrar okula gittim. Okuldan geldikten sonra yemek yiyip biraz araştırma yaptım. Forumda yazılar paylaşacağım araştırdıkça araştırdığım konulara dair. O şekilde daha akılda kalıcı oluyor. Hem 1 kişinin bile faydasına olsa ne mutlu bana. Şimdi kitap okuyup uyuyacağım. Yarın hedefim erken kalkmak ve dolu dolu bir gün geçirmek.

Dolu dolu bir gün oldu diyebilirim. İngilizce çalışmalarım meyvelerini vermeye başladı. Bugünün çoğunu ingilizceye harcadım. Biraz alanımla ilgili çalıştım ve kitap okudum. Daha sonra halısahaya gittik arkadaşlarla ve gün bitti. Şimdi duş alıp yatacağım. Yarın çalışacağım için off day gibi olacak belki de günlüğünü yazmam. Hayatla barıştım sanırım şimdilik

Her şey yoluna girecek

Biraz hastalandım fakat taviz yok. Böyle anlarda sabır ve disiplin önemli. Fazla zamanım olmadığını hissediyorum sürekli. Bu bende baskıya ve strese yol açıyor. Bunu bir motivasyon aracına döndürmem gerek. Bir an önce iyileşip optimum düzeyde devam etmeliyim.

Bu aralar süreçte olduğumu unutuyorum. Çok rahatım yani bu aralar o konuda. Denklem basit.
Tetikleyici ortam yok -> Tetikleyici yok -> Kriz yok -> Relapse yok.
Sürecin hangi aşamasında olursanız olun kendinize yapacağınız en büyük iyilik sosyal medya hesaplarınızı kapatmak olacaktır.

Bir sabah gelecek kardan aydınlık..

Sanırım en güzel sürecim bu oluyor. Odaklanmam, çalışma sürem, enerjim felan muazzam. Kendimi de çok iyi hissediyorum. 1 ay öncesine göre ciddi bir ilerleme kat ettim. Beni heyecanlandıran şey ise bu tempoyu devam ettirirsem harbiden bir şeyler başaracak olmam. Keşke her gün yazabilsem, ama ya unutuyorum ya da anlatacak bir şey bulamıyorum. Çalışıyorum işte , bu kadar.

Neverfap gün 23

Her şey çok güzel giderken bi efkarlı şarkı bugünkü ruh halimi baya bozdu. İçimde tarif edemediğim bir sıkıntı var. Toparlanmam gerek. Bundan sonra sözleriyle bağ kurabileceğim şarkıları dinlemeyeceğim.

Neverfap gün 26