Merhaba arkadaşlar, ben 28 yaşındayım ve 2017 den beridir pmoyu bırakmaya çakışıyorum. Kendimi bildim bileli(12 yaşından itibaren) pmo yapıyorum. Artık dayanma gücüm hiç kalmadı. Kaç bin defa bozdum bilmiyorum. Hayatımı elimden kaçırıyor gibi hissediyorum sürekli. En fazla 35 günü 2017 de görmüştüm. En son da 2022 de 1 ay askerde kaldığımda pmo yapmadım. Onun dışında iki üç hafta gibi farklı sürelerde engellediğim oldu. Artık ne yapacağımı bilmez haldeyim.
Bu yaşa gelip halen eli penisinde geziyor olmaktan utanıyorum. Hiç gerçek sevgilim veya kız arkadaşım olmadı. Hoşlananlar oldu elbet ama bir şekilde olmadı. Sanalda oldu birkaç tane çok peşimden koştular ama niye bilmiyorum sanal bana göre değil. Sırf bu yüzden insta sildim. Kızlardan yıllardır nefret ediyorum ama bir o kadar da arzu ediyorum hayatımda biri olmasını. Vücut geliştirmeyle ilgileniyorum, kitap okuyorum, çalışıyorum ama hayatımda ne arkadaşım ne de sevgilim var şuan. Ciddi anlamda izole oldum. Kurtulmak istiyorum bu halden. Ne yapmalıyım? Nereden başlamalıyım? Fikirlerinize ihtiyacım var.

iradeni temelden geliştirmeye başla
hergüne ayrı bir görev koy
örn
1. gün 1 sf kitap okuma ve sabah diş fırçalama
2. gün 2 sf kitap okuma diş fırçalama sabah 1 bardak su içme
.
.
.
bu şekilde
bütün tetikleyicilerden kurtul bu önemli
günde 7k civarı adım at sosyal medya kullanmadığını söylemişsin gayet harika böyle devam
AĞIRLIK KALDIR SPOR YAP
KIRMIZI HAP İZLE FELSEFESİNİ BENİMSE
bir amacın olsun yönün hedefin birden karar verme öyle kolay bulunan bir şey değil zaten
değişmeyi gerçekten istiyormusun bunu düşün 31 çekmeyimi seçiyorsun gerçekten güzel bir yaşamımı

Merhabalar dostum. Bence senin sorunun insanlarla etkileşime geçmekten çekinmen veya yeterince sosyal ortamlara girmemen.
Dediklerin doğruysa kızlar senin gibi adamlar arıyorlar. Sosyal etkinliklerde kızlarla iletişime geçmeye çalış. Eminim ki çoğunlukla olumlu tepki alacaksın. Olumlu derken numara almaktan vb bahsetmiyorum. Kızların reddetseler bile nazik bir tavırla reddettiğini(psikolojik sorunları yoksa), çoğunun muhabbet etmek için can attığını göreceksin.
erkekadam.org'da kızlarla tanışma ve ilişki kitabı vardı onları satın alıp okumanı şiddetle tavsiye ederim.
Arkadaş bulmak için, sevdiğin yerlerdeki insanlara laf atarak vb yöntemlerle tanışıp sonrasında birkaç etkinlik planlarsan zaten arkadaş olursun.
İletişim teknikleri için kitaplar okuyabilirsin.
Bol şanslar.

Edit: Şu an muhtemelen karşı cinsten ilgi almadığın için kendini kapattın ve istesem de alamayacağım veya yürütemeyeceğim diye korkuyorsun.
Kendini ömür boyu mastürbasyona mahkum ediyorsun. Hatırlatmamda fayda var. Çoğu zaman sen kıza gidiyorsun, kız sana değil. Yani bir an önce harekete geçmelisin.

Eff' Alıntı:

Merhabalar dostum. Bence senin sorunun insanlarla etkileşime geçmekten çekinmen veya yeterince sosyal ortamlara girmemen.
Dediklerin doğruysa kızlar senin gibi adamlar arıyorlar. Sosyal etkinliklerde kızlarla iletişime geçmeye çalış. Eminim ki çoğunlukla olumlu tepki alacaksın. Olumlu derken numara almaktan vb bahsetmiyorum. Kızların reddetseler bile nazik bir tavırla reddettiğini(psikolojik sorunları yoksa), çoğunun muhabbet etmek için can attığını göreceksin.
erkekadam.org'da kızlarla tanışma ve ilişki kitabı vardı onları satın alıp okumanı şiddetle tavsiye ederim.
Arkadaş bulmak için, sevdiğin yerlerdeki insanlara laf atarak vb yöntemlerle tanışıp sonrasında birkaç etkinlik planlarsan zaten arkadaş olursun.
İletişim teknikleri için kitaplar okuyabilirsin.
Bol şanslar.

Edit: Şu an muhtemelen karşı cinsten ilgi almadığın için kendini kapattın ve istesem de alamayacağım veya yürütemeyeceğim diye korkuyorsun.
Kendini ömür boyu mastürbasyona mahkum ediyorsun. Hatırlatmamda fayda var. Çoğu zaman sen kıza gidiyorsun, kız sana değil. Yani bir an önce harekete geçmelisin.

Genişletmek için tıklayın ...

Dostum adeta beni benden daha iyi tanıyorsun, söylediklerin birebir doğru. Hayatım hep, böyle umutsuz, izole ve asosyal gidecek diye tekrar tekrar relapse oluyorum. Sosyalleşmeyi bilmiyorum yabancı insanlar tanımak istiyorum ama düşüncede kalıyor. İl yerinde sadece erkek arkadaşlar var. Kızlarla çok nadir konuşuyorum maalesef söylediğin gibi kızlara adım atamıyorum kendimi değersiz gördüğüm için

Aradan 1 yıl geçti, yaş 29 oldu. 2023 fena bir yıl olmadı. İlk defa yüz yüze bir kız arkadaşım oldu yazın. Ama güvenimi kırdığı için 1 ayın sonunda yol verdim. Ağustostan bu yana bana ulaşmaya çalışıyor ben hiçbir şekilde istemiyorum.
Pmo sıklığı azaldı diyebilirim. Ancak kötü dönemde relapse olunca 1-2 günde bir relapse peşimi bırakmıyor. Adeta bir seri haline geliyor.
Çalışıyorum, kendimi geliştirmeye çalışıyorum nofapda ise ufak da olsa başarı gösteriyor gibiyim. Şuan problem duygusal ilişkilerden uzak oluşum. İnstagramda tanıdığım tüm arkadaşlarım birer birer nişanlanıyor. Bunları görmek özgüvenimi, özsaygımı, huzurumu alt üst etti diyebilirim. Sevgiliyi geç normal bir şekilde kızlarla arkadaş bile olamıyorum. Eski cinsel çekimimi heveslerimi sanki yitirmiş gibiyim. Kızlara karşı öfke duyuyorum. Ve bu durum eskiden beri geliyor. En önemlisi şunu fark ettim kendimi bir halt zannedip onları kendimle cezalandırıyorum. Nasıl diyeceksiniz, şöyle ifade edeyim. Mesela kızlarla göz teması kurmayarak(öfke sebebiyle özgüvenle alakalı değil), beni davet ettikleri ortamlara katılmayarak ve Şaşıracaksınız relapse olup cinsel çekimimi, enerjimi düşürerek, iletişime geçmeyerek vs. İlginç bir tavır içindeyim neden böyle oluyor inanın bilmiyorum. Hayatımda biri olmasını her erkek gibi istiyorum ama öfke duvarı var arada. Öbür tarafa geçemiyorum duvara çarpıp duruyorum. Başkaları sevgili yapıp nişanlanırken yok sayılmak, değer görmemek öfke ile karışık kıskançlık yaratması söz konusu gibi. Nasıl bir yol izlemem lazım, psikologa başvurmak işe yarar mı
Bu kadar sıradan ve belki boş bir konu hayatımı o kadar meşgul ediyor ki anlatamam. Dayanılmaz duruma geldi benim için. Artık bu saatten sonra olmasa da olur detip tamamen gemileri yakasım var

Evet belirttiğin sorun bende var. Çevremden genelde şunları duyuyorum--> Kendini çok kasıyorsun, içe kapanıksın, sessizsin vs. Ama güvendiğim kişilere karşı tam tersi şekilde çok dışa dönük ve eğlenceli oluyorum. Burada güven problemi var. Hem kendime hem dışarı karşı. Dediğin gibi terk edilme korkusu ile alakalı gözüküyor. Bu da kendi değerimi düşük görmem ile bağlantılı olabilir. İç sesim hep zehirli. Pmo yaptın insan değilsin, kız arkadaşın yok erkek değilsin, asosyalsin gibi gibi eleştiri cümleleri bir anda alevleniyor. Bazen geçmiş çevremin olumsuz sesi benim iç sesime dönüşmüş olduğunu gördüm. Yanlış ölçütler var hayatımda bir dil öğrenmek, yeni bir spor ile ilgilenmek, başka bir diyar görmek varken aklım fikrim kızlara ulaşmak, sevgili bulmak(çaba göstermediğimi belirteyim) gibi sadece düşünceden ibaret çöplerle dolu. Herkes s.ks yaparken ben yapamıyorum ben o zaman değersizim diye düşündüğüm bile oluyor. Senin değerini ne belirliyor diye sorsanız karşı cinsten aldığım ilgi diyebilirim. Bu kadar karşı cins odaklı yaşamaktan bunaldım. Terk etmek istiyorum.

NeXLife' Alıntı:

Merhaba arkadaşlar, ben 28 yaşındayım ve 2017 den beridir pmoyu bırakmaya çakışıyorum. Kendimi bildim bileli(12 yaşından itibaren) pmo yapıyorum. Artık dayanma gücüm hiç kalmadı. Kaç bin defa bozdum bilmiyorum. Hayatımı elimden kaçırıyor gibi hissediyorum sürekli. En fazla 35 günü 2017 de görmüştüm. En son da 2022 de 1 ay askerde kaldığımda pmo yapmadım. Onun dışında iki üç hafta gibi farklı sürelerde engellediğim oldu. Artık ne yapacağımı bilmez haldeyim.
Bu yaşa gelip halen eli penisinde geziyor olmaktan utanıyorum. Hiç gerçek sevgilim veya kız arkadaşım olmadı. Hoşlananlar oldu elbet ama bir şekilde olmadı. Sanalda oldu birkaç tane çok peşimden koştular ama niye bilmiyorum sanal bana göre değil. Sırf bu yüzden insta sildim. Kızlardan yıllardır nefret ediyorum ama bir o kadar da arzu ediyorum hayatımda biri olmasını. Vücut geliştirmeyle ilgileniyorum, kitap okuyorum, çalışıyorum ama hayatımda ne arkadaşım ne de sevgilim var şuan. Ciddi anlamda izole oldum. Kurtulmak istiyorum bu halden. Ne yapmalıyım? Nereden başlamalıyım? Fikirlerinize ihtiyacım var.

Genişletmek için tıklayın ...

Kim ne derse desin ben hep şunu söylemeye devam edeceğim sosyallik olmadan bu bağımlılıktan kurtulmak İ-M-K-A-N-S-I-Z. Hepimiz insanız atalarımızdan bu zamana kadar ekip olmayla felaketlerden kurtulmuşuz,sosyalleşmek en önemlisi ekmek su gibi ihtiyaç.Benim bugüne kadar 7 aylık bir sürecim oldu geçen ay bozulan o süreçte en çok yaptığım şey sosyalleşmek ve doğa yürüyüşleriydi sonra biriyle denedim, olmadı. Ondan sonra kendimi kapattım ve relapse oldum.İnsan kötü zamanda yanında birilerini bulamayınca ilk yaptığı ret yeme şansı olmayan pornoya sarılmak oluyor çoğu zaman.

Ayrıca kendine karşı acımasız olmamalısın çünkü her şeyden önce bizim en büyük tanığımız yine biziz. Yok pmo yaptım böyleyim,yok kız arkadaşım yok şöyleyim diye hepimiz insanız ve hata yapabiliriz. Önemli olan devam edebilmek, umarım sürecinde başarılı olursun.

Daha öncesinde arkadaşlarınla ya da çevreden başka insanlarla görüştüğünde onların muhabbetleri ve yaklaşımları sana iyi gelmiyor olabilir. Bu yüzden yalnızlık yaşıyor olabilirsin. İnan ki bunun sana çok artıları da var. Yaptığın okumalar, spor ve çalışma seni ileri taşıyacak. Bende burada yeniyim son zamanlarda bazı konularda farkındalığımı sağladım. Bunlardan biri erkeklerin sürekli karşı cinsle ilgili aşırıya kaçan sohbetleriyle karşılaştım. Erkekler yani bizler pornografik öğeler karşılaştığımızda kontrolden çıkma eğiliminde oluyoruz. Karşı cinsten nefret etmen belki de eskiye dair hoşlandığın bazı kızlarla yaşadığın travmatik süreçler olabilir. Utanmayı ben de yaşıyorum çünkü kendinin iyi taraflarını göstermek ve hata yapmak istemiyorsun. Çevremizde dopamin sistemi bozulmuş insanlar yüzünden herkesi kötü sanıyoruz. Benim de lise yıllarındaki hoşlanmalar ve flörtleşmeler dışında üniversitede kız arkadaşım olmadı. İnan ki ben ihtiyaç duymuyorum. Çünkü aklı bir karış havada olan kızlar sürekli maddesel olarak bakıyor bizlere.

Söylediklerine göre harika uğraşların var. Prefrontal korteksin geliştikçe onlardan da keyif alacaksın. Ben şu anda sürecimde pornografiden kurtulmakla başladım. Yaşadığın relapseler ile ilgili notlar oluştur, çıkardığın dersleri kendine hatırlat. 30-35 gün Türkiye'de birçok insanın yakalayamadığı bir istatistik ve bunu istediğinde başarıyor olman senin için harika olmalı. İzole olmak istemiyorsan parklarda, yürüyüş alanlarında vakit geçirebilirsin. Kendine bir kahve alıp yanında uğraşacağın birkaç şeyle ile çevrene bakıp insanların meşguliyetlerini takip edebilirsin. Kendini sevmek, bir insanın kendine katabileceği en güzel değerdir. Son zamanlarda aşırı hayalleri bıraktım bir şey düşlüyorsun fakat hayat ile bağlantısız oluyor. Sonuç olarak güçlü bir planın, iraden(kas gibi adım adım gelişecek) ve sağlıklı bir duygudurumun olsun. Gerisi gelecek.

Mesela günlük hayatımda şöyle bir sorun var kızlara karşı öfke taşıyorum bazen ve bazende nötr oluyorum. İşe giderken asansörde denk gelince yüzlerine bile bakmıyorum yokmuş gibi davranıyorum. Aynı asansöre binmemeye çalışıyorum. İş yerinde bile en fazla merhaba derim görmezden gelirim dikkate almam hiçbirini. Toplu bir etkinlik olacaksa kızlar olduğu için katılmam. Bu sebeple iletişimim zayıf diyebilirim. İçim çoğuna ısınmıyor. Soğuk, tripli davranıyorlar kendilerini bir şey sanarak. Benim hoşuma gitmiyor bu tarz hareketler. Ben de layık oldukları şekilde davranıyorum. Bir hiç gibi.. Bu durumun kötü yönü şu ki aynı tavrı karşıdan görüyorum. Karşılıklı bir yok sayma var. Evlenmek istesem de bu durumdan evlenmem mümkün gözükmüyor. Sorunun temeli benim öfkeli oluşum mu yoksa karşı tarafın bana soğuk yaklaşımı mı emin olamıyorum. Bu durum beni bunaltıyor kendimi insanların olmadığı bir yerlere atmak istiyorum kaçacak defolup gidecek bir yer de bulamıyorum lanet olası hayatımı saçma sapan insanlarla iç içe yaşamaktan ciddi derece yoruldum.

Her dediğimi yaparsan yardımcı olurum.

NeXLife' Alıntı:

Mesela günlük hayatımda şöyle bir sorun var kızlara karşı öfke taşıyorum bazen ve bazende nötr oluyorum. İşe giderken asansörde denk gelince yüzlerine bile bakmıyorum yokmuş gibi davranıyorum. Aynı asansöre binmemeye çalışıyorum. İş yerinde bile en fazla merhaba derim görmezden gelirim dikkate almam hiçbirini. Toplu bir etkinlik olacaksa kızlar olduğu için katılmam. Bu sebeple iletişimim zayıf diyebilirim. İçim çoğuna ısınmıyor. Soğuk, tripli davranıyorlar kendilerini bir şey sanarak. Benim hoşuma gitmiyor bu tarz hareketler. Ben de layık oldukları şekilde davranıyorum. Bir hiç gibi.. Bu durumun kötü yönü şu ki aynı tavrı karşıdan görüyorum. Karşılıklı bir yok sayma var. Evlenmek istesem de bu durumdan evlenmem mümkün gözükmüyor. Sorunun temeli benim öfkeli oluşum mu yoksa karşı tarafın bana soğuk yaklaşımı mı emin olamıyorum. Bu durum beni bunaltıyor kendimi insanların olmadığı bir yerlere atmak istiyorum kaçacak defolup gidecek bir yer de bulamıyorum lanet olası hayatımı saçma sapan insanlarla iç içe yaşamaktan ciddi derece yoruldum.

Genişletmek için tıklayın ...

Merhaba.

Dostum zaten kızlar kendini ağırdan satıyor. Gayet normal bence söylediklerin. Ama iletişime geçtikten sonra olay değişiyor. Samimi olduktan sonra sen bıkarsın, onlar seni bile arar.

Senin öfkeli oluşun ise bence şöyle, sana, senin beklediğin tarzda yaklaşmamaları. İtmeleri veya itici konuşmaları, doğadada bu şekildedir. Erkek olan hayvan dişinin karşısında dans eder, ama dişi donuk donuk bakar. dans belirli bir süre devam ettikten sonra dişi, beğendiğini veya seçtiğini anlatacak şekilde dans eder. Eğer karşılıklı beğeni olursa birlikte dans ederler. Beğeni olmaz ise, ya dişi orayı terk eder yada erkek orayı terk eder. Sperm yumurta ilişkiside aynen böyle yumurta yerinde durur. Ancak sperm öyle mi yol kat eder, diğer spermlerden daha hızlı olmak zorundadır.

Ben olaya böyle bakıyorum.

Bir de şu hocam benim yaş 30 yakınız yani.
yazılarını tekrar okudum. Sende karşılaştırma psikolojisi var kıyaslama yani. Bunu gözünü seveyim yapma. Kendimden biliyorum. Mesela herkes nişanlanıyor ve herkes s..s yaparken ben yapamıyorum cümlelerini yazmışsın.

Bunları böyle düşünürsen anca kendine yapmış olursun. Ve bir ilerlemede kayıt edemezsin. Ben de önceden senin gibi bakardım kendimi küçük görüp hep kıyaslama yapardım. Baktım hep kendim üzülüyorum ve üzüldüğüm gibide kendimi psikolojikmen aşşağıya çektiğim için bir gelişim gösteremezdim. Şuan senin dediğin olaylara karşı aklıma gelse diyorum ki : onlar ile benim şartlarım bir mi ? Aynı koşullarda aynı çevrede mi yaşadım. Herkesin bir zamanı var.

Sen kendi kalıplarından sıyrılmaya başladığında ve etrafla muhabbet içinde olduğunda kabak çiçeği gibi etrafına toplanıyorlar. Mutlu ol mutluluk sat. Üzüntünü sinirini belli etme. Ben şuan bu şekilde bir yol izliyorum. Kadınlar etrafıma geliyor.

Psikolog

Okurken sanki bunları 2 yıl önceki ben yazmışımda açıp tekrardan okuyor gibi hissettim.
Bende 29 yaşındayım, anlattığın bir çok durumu yaşadım, aynı nevrotiklik bende de vardı. Şuan izole halde yaşıyorum, 2 yıldır fitnes gibi şeylerle bende uğraşıyorum benimde öyle adam akıllı ilişkilerim olmadı, şuan hiç yakın dostum yok, birisi demiş sosyal olmadan NeverFap yapamazsınız, 270. Gündeyim ve sosyallik sıfıra yakın en son bir kızla 1 yıl önce konuştum.
Benim problemim yaşam tarzım kadınların olduğu yerlerde takılmıyorum bunun farkındayım bunun sonucunda böyle bir döngü oluşuyor.
işe git>eve gel>spor yap>kitap oku> uyu> başa dön
Saldım ama ben çabalamayı bıraktım rahatladım.
Şuan çok harika durumdayım olumsuz düşünmüyorum, ödül mentalitesini içselleştirmeye çalışıyorum, iş yerinde sosyalleşiyorum, önceden göz teması kuramazdım.

Bendw bazı yanlış inaçlar vardı bilişsel çarpıtmalara bakmanı öneririm
Spot lambası efekti
Siyah beyaz düşünmek gibi

Sana aşırrı önerdiğim bir kitap var
Efendi adamın toksik kırılganlığı
Kitapta gizli sözleşmeler var ve çok çok önemli bir farkındalık kazandırıyor çoğu problemini kökünden çözer. Erkek adam.org da özeti var.

Yapmaya cesaretin varsa Day game'i araştır.
Bilişsel davranışçı terapideki şemaları araştır.

Nevrotik düşünce şeklinden kurtulman gerekli.

Meditasyon yapmalısın.

Dr. K.' nin podcastindan bir alıntı bırakıyorum.
Çabalamayı bırak okyanusun ortasındasın ve çırpınıp dibe batıyorsun.
-Birini aramayı bırakın. Üzülün, ama bırakın. Çözümsüz bir durumla karşılaştığınızda iki seçeneğiniz var.
Umutsuzluk ve yas tutmak. Yapmanız gereken şey yas tutmak. " Benim için kötü, geriye kalan yaşamım boyunca yanlız olacağım, öyle olsun."
Bu hayatta bana bir parça mutluluk verebilecek şey nedir? ne konuda biraz gurur duyabilirim? kendim için ne yapabilirim ?
İlişki olmadan gerçekten mutlu olablirmiyim? bilmiyorum, çünkü bir ilişki olmadan mutlu olmayı hiç denemedin, tüm dikkatin ilişkiler üzerineydi.


İlişkiye hazır olduğunda ilişki sana gelir, gerçekten sana gelecek. İlişkiler peşinde koşmayı bırakmalısın çünkü peşinde koşmak, çaresiz gibi görünmene neden olur ve bu insanlara çekici gelmez. Yani, bu konuları bıraktıkça ve kendine odaklanmaya başladıkça, sadece kendin olmana izin vermen, olmak istediğin şeyi başaramamış olmandan daha çekici geliyor insanlara.

Bu yorumu tek seferde yazamadım, parça parça farklı saatlerde yazdım, anlatım bozuklukları için kusura bakmayın.