Evet bazı günler olur hayatımızda bir asır gibidir. Bitmek bilmez. Yapayalnız bir halde saniyeleri sayarsın geçsin diye uyumak istersin. Böyle günlerim çok olmuştur. Hepsine bakıyorum da kendi ellerimle tuttuğum dalları kesiyormuşum. Tembelliğin, içimdeki hayvani duyguların esiri ola ola öyle asır gibi gelen günlere, sıkıntılara kendimi atıyormuşum.
Günlük değil de ara sıra, kafama estiği zamanlarda yazacağım. Eski günlüğe giresim yok pek. Zaten geçmiş hatalar oldukça sıkıyor.
Yeni bir sayfa açıyorum buraya.

Süreci bir türlü ciddiye almıyorum. Aşırı gevşeklik gösterdiğim için, süreçte yapmam gerektiğini bildiğim halde yapmadığım şeyler yüzünden bozuyorum.
Sürece anlam katmam gerekirken, nofapı reaksiyonu hızlandıran bir enzim gibi gördüğüm halde sadece nofap yaparak gelişmeyi umarak kendimi kandırıyorum.
Biraz da flatline etkilerinden korkuyorum o depresif halleri de sevmiyorum.
Ama ben nasıl gelişeceğim. Fedakarlık, azim, sabır kavramlarının içini neden hayatımda doldurmuyorum. Neden mücadelenin eninde sonunda beni başarıya götüreceğini bildiğim halde mücadele etmeyip anlık hazların kölesi oluyorum. Ben istemediğim sürece hiçbir şeye köle (bağımlı) olmayacağım halde kendimi resmen çukurun içine itiyorum.
Hep aynı döngüden sıkıldım. Bal gibi de biliyorum ben bu bağımlılıklardan kurtulmadan adam olamayacağımı, gerçek mutluluğa erişemeyeceğimi..

Devam babayiğit, terk et bu bataklığı. Takip edeceğim

Uzun zaman olmuş. Eskisinden daha iyiyim. Ama yeterince iyi değilim. İlerde tekrar geleceğim.

Süreç için çok sallantılı durumdayım. Düzgün ilerlemiyorum telefon başımın belası. Telefonu hayatımdan ciddi ölçüde çıkartmam gerekiyor.