Kısır Döngü Ve Genel Hikayem

[Tonny]

Şu üçünün de çözümü var aslında ama zaten üşengeçlikten bulmak istemiyor çoğu kişi. İranlı bir yönetmen "Kısıtlı imkanlar yaratıcılığı getirir," diyor. Bizim de imkanlarımız kısıtlı (şimdilik). Dolayısıyla zihnimizi zorladığımız için daha yaratıcı çözümlerle gelmiş olmamız gerekiyor. Ben mesela elimdeki eski bilgisayarla yazılım öğrenmeye başladım. Evet, yavaş çalışıyor bilgisayar ama internete girebiliyorum, dolayısıyla internetteki kaynaklara erişmede bir sorun yaşamıyorum. Dün mesela Hacker adlı filmi izledim. Filmin vasat olması bir yana, oradaki çocuk yazılımı ilk önce annesinin dandik Windows 98 işletim sistemli bilgisayarında öğreniyor, daha sonra kendine bir laptop alıyor. Yani aslında süreç şu şekilde ilerliyor/ilerlemeli: "tembelliğin üstesinden gelmek -> hedef bulmak -> öz güveni artırmak (hedeflere ulaşarak) -> bu öz güvenin sonucunda daha çok dışarı çıkmak."

Çok iyi anlatmışsınız. Teşekkür ederim şuan 4. Günüm fazla dopamin den dolayi beynim dondu sanki. Zamanla hersey duzelir umarım.

 

[Onur A.]

Çok iyi anlatmışsınız. Teşekkür ederim şuan 4. Günüm fazla dopamin den dolayi beynim dondu sanki. Zamanla hersey duzelir umarım.

Ben dopamin detoksuna müzik ve podcast dinlemeyi bırakmakla başladım. Müzik dinleyeceksem bile bir şeyler yaparken açıyorum ki boşa dinlemiş olmayayım (Örn: yazılım yaparken beni kodlama yapmak için gaza getiren müzikler dinliyorum). Podcasti bırakma sebebim de reklam panolarına dönmüş olmaları. 2 cümleden biri ya sponsor reklamı oluyor ya da kendi ürünlerinin reklamı. Bir de aklıma Fight Club'daki meşhur "Sahip olduğun şeyler gün sonunda sana sahip olur." sözü geliyor her seferinde. Bir nevi o sözle hareket ediyorum diyebilirim. Ne kadar çok şey alırsan o kadar çok sorumluluğun olur. "Podcast dinlemekte nasıl bir sorumluluğun olabilir ki?" diye sorabilirsin. Şöyle: Sen bir podcasti takip etmeye başladığında onun bölümlerini takip etmekle mükellef oluyorsun. O bölümleri takip etmek (ve tüm bölümleri dinlemek) de nereden baksan zamanının çoğunu sömürür. Ben de zaten takip ettiğim neredeyse hiçbir podcasti düzenli dinlemiyordum, o yüzden tamamen bırakmaya karar verdim.

Mesela kodlama yaparken şu şarkıyı dinlemek hacker gibi hissetmemi sağlıyor:

 

[Yorgunsavaşcı72]

Şu üçünün de çözümü var aslında ama zaten üşengeçlikten bulmak istemiyor çoğu kişi. İranlı bir yönetmen "Kısıtlı imkanlar yaratıcılığı getirir," diyor. Bizim de imkanlarımız kısıtlı (şimdilik). Dolayısıyla zihnimizi zorladığımız için daha yaratıcı çözümlerle gelmiş olmamız gerekiyor. Ben mesela elimdeki eski bilgisayarla yazılım öğrenmeye başladım. Evet, yavaş çalışıyor bilgisayar ama internete girebiliyorum, dolayısıyla internetteki kaynaklara erişmede bir sorun yaşamıyorum. Dün mesela Hacker adlı filmi izledim. Filmin vasat olması bir yana, oradaki çocuk yazılımı ilk önce annesinin dandik Windows 98 işletim sistemli bilgisayarında öğreniyor, daha sonra kendine bir laptop alıyor. Yani aslında süreç şu şekilde ilerliyor/ilerlemeli: "tembelliğin üstesinden gelmek -> hedef bulmak -> öz güveni artırmak (hedeflere ulaşarak) -> bu öz güvenin sonucunda daha çok dışarı çıkmak."

Aynen öyle