Diyet yaptım şeker de yemedim meyve bile. Dopamin detoksu da yaptım 2 ay süreçte. Başka bağımlılık yok. Yeşil çay falan içiyordum 2 fincan o kadar, çok kafein sayılmaz. Bende uyku apnesi var, cpap kullanıyorum ama nofaptan da şekerden de internetten de daha fazla etkiliyor beni. Nofap sürecinden gördüğünüz faydaları ben cpap’tan görüyorum.
Sosyal fobi azalmasını, reaktif tepkilerin azalmasını bekledim olmadı, beyin sisi de azalmadı.
Fıtık menisküsten dolayı çok spor yapamıyorum, yürüyüş yapıyordum. Salona git deseniz sosyal fobi. Eve spor aleti almayı düşünüyorum.
Büyük bir amaca ulaşma yolunda herhangi bir fayda görmedim süreçten. Merak ettiğim şey daha ileriki günlerde büyük faydalar gelecek miydi?
Geçtim ama benzin vermedi maalesef. Etki hiç yoktu.
Evet stres fazlaydı ama stresten de kaçmam mümkün değildi sorumluluklar var. Onun dışında yeme içme şu bu iyiydi. Belki uyku arada aksamıştır ama hatırlamıyorum fazla.
Dostum o bahsettiğin berbat hissetme ve beyin sisini 140 günlük süreçte hep hissettim maalesef. Süreçten önce yürüyüş yapıyordum hergün, o zaman sürece girdiğimden daha iyiydim öyle diyim. Süreçte çok yürüyemedim diz rahatsız. Spor nofaptan daha fazla etkili bende. Bir de uyku apnem var, cpap cihazı da daha etkili. Herkesi etkileyen şeyler farklı demek ki. Herkesi şeker, pmo aynı derecede kötü etkilemiyor. Bir diğer ihtimal ise 140 gün az idi, daha fazla sabır etmem gerekiyordu, bu da bir ihtimal. 6 ayda fayda geldi diyen de var. Hepsi olasılık. Başka bu kadar sürede fayda göremeyen varsa ama daha da bekledikçe fayda geldiyse onu göreyim de motivasyonum artsın diye bu başlığı açtım, nofape karşı olmak için değil yani. Nofap sevdiğim bir şey.
Sosyal fobi azalması ve diğer şeyler için aktif olarak ne yaptınız hocam ?
Üstüne gittim bir sürü şey.Sosyal fobi azalması ve diğer şeyler için aktif olarak ne yaptınız hocam ?
Mesela benim fakültede kalabalık içinde konuşamama, konuşurken kekeleme problemim vardı, bi cesaretle el kaldırıp bir soruya cevap verirsem kalbim deli gibi atardı . Ben de pratik sunumuna gönüllü olup iki hafta ayna önünde çalışıp 60 kadar kişiye sunum yapmıştım. Tek sunumla geçmedi tabi bu sorunum, pratik sunumlara gönüllü olmaya devam ettim ve kantinde sınav öncesi ders anlatmaya başladım, çevremde bir kalabalık oluşmaya başlardı, kalabalık arttıkça nefesim daralırdı ama bundan vazgeçmedim. Asansörde birine iyi günler deyip asansörden inerken bile gerilir ve heyecanlanırdım. Kendime hedef koymuştum asansörde binince günaydın, inerken iyi günler diyeceğim diye
Zamanla aşina ola ola bunu aştım. Ola ki eskisi gibi kekelesem bile amaan koy gitsin modunda oluyorum. Şehrin kalabalık bir caddesinde otururken yanıma rastgele oturan kişi benimle konuştuğunda rahat ve sürdürülebilir muhabber edebiliyorum artık. Keyifli de oluyor.
Yani bu somut örneklerde olduğu gibi ne sorununuz vardı aktif olarak ve sebat ederek ne yaptınız ? Benim takıntılı ruh halim vardı, para biriktirdim yemedim içmedim terapi aldım mesela. İlk terapistimle uyuşamasam da ikinciyle uyuştum. Çok da iyi geldi. gibi ve gibi
