Gelecek Kaygısı, Korku, Tembellik

[lospolloshermanos]

Arkadaşlar, şu an son sınıfım malumunuz deprem felaketinden dolayı üniversitelerin durumunu hepiniz biliyorsunuz. Şu an bildiğiniz ortada kaldım ne yapacağımı bilmiyorum. Geçen sene girmem gereken KPSS ye de girmedim onun ayrı bir pişmanlığı var. Yazın İstanbul da stajım var ve stajdan sonra işte kalma gibi bir durumum olabilir ama nedense daha o vakitler gelmeden İstanbul da nasıl yapabilirim diye kara kara düşünüyorum ve bu beni oldukça stres altına sokuyor. Şimdi staja kadar çalışayım diye part time 2,3 yere başvurdum ama bildiğiniz korktuğumu hissediyorum acaba yapabilir miyim diye çalışabilir miyim diye (Daha önce iş geçmişim var) Pandemide ortaya çıkan bu gelecek kaygısı ve tembelliğin ölü toprağını bir türlü atamadım üstümden. Niye böyle korkuyorum anlamıyorum. Hayatın kendisinin çabalamaktan geçtiğinin farkındayım biliyorum gece yatmadan önce büyük bir motive ile uyuyorum sabah kalktığımda ise yine tembellik yine tembellik...

Bir şeyler yapmak istiyorum akşamdan kendimi çok güzel motive ediyorum şöyle işte çalışırım bir yandan 2024 KPSS ye çalışırım yok 7,8 ay kalana kadar matematik temeli atarım diye ama nedense hiçbir b*k yapamıyorum, hayal kurup yapmışım gibi kendimi hayal etmek beni daha çok tatmin ediyor. Bu tekdüze yaşamak beni çook yordu. Depremden sonra okulların kapanması ile psikolojikmen çöktüm dert sıkıntı stres sahibi oldum. Sizden rica benim gibi aynı veya benzer durumda olan kardeşimlerden tavsiye almak istiyorum. Şimdiden devrik veya yanlış yazdıysam affınıza sığınıyorum ve anlayışla karşılamanızı istiyorum.

 

[Ragnar Odinson]

Bir şeyi yapmadan bilemezsin. Part time çalışmak istiyorsan git çalış. Gereksiz detaylara fazla odaklanmaktan dolayı en temelde yapman gereken şeylere enerjin kalmıyor ve bu yüzden de tembellik oluşuyor. Denize ya da havuza girmeden önce düşünüyor musun "Acaba nasıl atlasam, suya girdikten sonra sağ parmağımın ikinci boğumu hangi açıda olmalı?" diye düşünüyor musun? Muhtemelen hayır. Direkt olarak suya atlayıp yüzmeye başlıyorsun. Aynı şekilde, ne yapmak istiyorsan direkt başla ve harekete geç. Bu kafandaki bütün sorunları yok edecektir.

 

[lospolloshermanos]

Bir şeyi yapmadan bilemezsin. Part time çalışmak istiyorsan git çalış. Gereksiz detaylara fazla odaklanmaktan dolayı en temelde yapman gereken şeylere enerjin kalmıyor ve bu yüzden de tembellik oluşuyor. Denize ya da havuza girmeden önce düşünüyor musun "Acaba nasıl atlasam, suya girdikten sonra sağ parmağımın ikinci boğumu hangi açıda olmalı?" diye düşünüyor musun? Muhtemelen hayır. Direkt olarak suya atlayıp yüzmeye başlıyorsun. Aynı şekilde, ne yapmak istiyorsan direkt başla ve harekete geç. Bu kafandaki bütün sorunları yok edecektir.

Kesinliklee hocam gereksiz detsylar her şeyi düşünmek beni çok yoruyor dediklerini dikkate alacağım

 

[SDG]

Arkadaşlar, şu an son sınıfım malumunuz deprem felaketinden dolayı üniversitelerin durumunu hepiniz biliyorsunuz. Şu an bildiğiniz ortada kaldım ne yapacağımı bilmiyorum. Geçen sene girmem gereken KPSS ye de girmedim onun ayrı bir pişmanlığı var. Yazın İstanbul da stajım var ve stajdan sonra işte kalma gibi bir durumum olabilir ama nedense daha o vakitler gelmeden İstanbul da nasıl yapabilirim diye kara kara düşünüyorum ve bu beni oldukça stres altına sokuyor. Şimdi staja kadar çalışayım diye part time 2,3 yere başvurdum ama bildiğiniz korktuğumu hissediyorum acaba yapabilir miyim diye çalışabilir miyim diye (Daha önce iş geçmişim var) Pandemide ortaya çıkan bu gelecek kaygısı ve tembelliğin ölü toprağını bir türlü atamadım üstümden. Niye böyle korkuyorum anlamıyorum. Hayatın kendisinin çabalamaktan geçtiğinin farkındayım biliyorum gece yatmadan önce büyük bir motive ile uyuyorum sabah kalktığımda ise yine tembellik yine tembellik...

Bir şeyler yapmak istiyorum akşamdan kendimi çok güzel motive ediyorum şöyle işte çalışırım bir yandan 2024 KPSS ye çalışırım yok 7,8 ay kalana kadar matematik temeli atarım diye ama nedense hiçbir b*k yapamıyorum, hayal kurup yapmışım gibi kendimi hayal etmek beni daha çok tatmin ediyor. Bu tekdüze yaşamak beni çook yordu. Depremden sonra okulların kapanması ile psikolojikmen çöktüm dert sıkıntı stres sahibi oldum. Sizden rica benim gibi aynı veya benzer durumda olan kardeşimlerden tavsiye almak istiyorum. Şimdiden devrik veya yanlış yazdıysam affınıza sığınıyorum ve anlayışla karşılamanızı istiyorum.

Ben de ünideyken nasıl staj yeri bulacağım, staj yeri bulursam ya orda işe başlayamazsam diye kendimi yiyip duruyordum. Bugüne baktığımda o kadar kafamda evirip çevireceğime anı yaşasaymışım diyorum. İlk staj yerimi 2 ay arayıp buldum. Orada 3 ay kadar çalıştım memnun kalmadım iki hafta sonra başka staj yeri buldum. Orada 11 ay kadar çalıştım, ekonomik sebeplerden ötürü beraber çalışamayız dediler. Zibilyar yere cv bıraktım, mülakatlara girdim çıktım 2-3 ay sonra iş buldum. Araya araya bulunuyor ama çabalamazsan hiç bir şey olmuyor. Erteleyip durursan bir şey olmayacak, bir şeyleri hayal etmeyi bırak, küçük de olsa ufacık da olsa harekete geç. KPSS için bir sayfa çalış mesela o gün. Gözünde büyümesin başlarda o kadar küçük hedefler belirle. Bir bile sıfırdan büyüktür

 

[lospolloshermanos]

Ben de ünideyken nasıl staj yeri bulacağım, staj yeri bulursam ya orda işe başlayamazsam diye kendimi yiyip duruyordum. Bugüne baktığımda o kadar kafamda evirip çevireceğime anı yaşasaymışım diyorum. İlk staj yerimi 2 ay arayıp buldum. Orada 3 ay kadar çalıştım memnun kalmadım iki hafta sonra başka staj yeri buldum. Orada 11 ay kadar çalıştım, ekonomik sebeplerden ötürü beraber çalışamayız dediler. Zibilyar yere cv bıraktım, mülakatlara girdim çıktım 2-3 ay sonra iş buldum. Araya araya bulunuyor ama çabalamazsan hiç bir şey olmuyor. Erteleyip durursan bir şey olmayacak, bir şeyleri hayal etmeyi bırak, küçük de olsa ufacık da olsa harekete geç. KPSS için bir sayfa çalış mesela o gün. Gözünde büyümesin başlarda o kadar küçük hedefler belirle.

Özellikle benim şu an yaşadıklarımı, hissettiklerimi daha önce benzerlerini yaşayanlardan tavsiye almak benim için çok kıymetli ayrıca okuyup cevap verdiğiniz içinde teşekkür ederim.

 

[gordon]

Bir şeyler yapmak istiyorum akşamdan kendimi çok güzel motive ediyorum şöyle işte çalışırım bir yandan 2024 KPSS ye çalışırım yok 7,8 ay kalana kadar matematik temeli atarım diye ama nedense hiçbir b*k yapamıyorum, hayal kurup yapmışım gibi kendimi hayal etmek beni daha çok tatmin ediyor. Bu tekdüze yaşamak beni çook yordu. Depremden sonra okulların kapanması ile psikolojikmen çöktüm dert sıkıntı stres sahibi oldum. Sizden rica benim gibi aynı veya benzer durumda olan kardeşimlerden tavsiye almak istiyorum. Şimdiden devrik veya yanlış yazdıysam affınıza sığınıyorum ve anlayışla karşılamanızı istiyorum.

Küçük adımlar ilkesini uygulayarak hayatını düzene sokabilirsin. Yarın ilk görevin yatağını toplamak gibi göze küçük görünen ama belki senin için büyük bir adım olabilir.

 

[lospolloshermanos]

Küçük adımlar ilkesini uygulayarak hayatını düzene sokabilirsin. Yarın ilk görevin yatağını toplamak gibi göze küçük görünen ama belki senin için büyük bir adım olabilir.

Teşekkür ederim hocam

 

[Bendeüniversitemezunuyum]

Arkadaşlar, şu an son sınıfım malumunuz deprem felaketinden dolayı üniversitelerin durumunu hepiniz biliyorsunuz. Şu an bildiğiniz ortada kaldım ne yapacağımı bilmiyorum. Geçen sene girmem gereken KPSS ye de girmedim onun ayrı bir pişmanlığı var. Yazın İstanbul da stajım var ve stajdan sonra işte kalma gibi bir durumum olabilir ama nedense daha o vakitler gelmeden İstanbul da nasıl yapabilirim diye kara kara düşünüyorum ve bu beni oldukça stres altına sokuyor. Şimdi staja kadar çalışayım diye part time 2,3 yere başvurdum ama bildiğiniz korktuğumu hissediyorum acaba yapabilir miyim diye çalışabilir miyim diye (Daha önce iş geçmişim var) Pandemide ortaya çıkan bu gelecek kaygısı ve tembelliğin ölü toprağını bir türlü atamadım üstümden. Niye böyle korkuyorum anlamıyorum. Hayatın kendisinin çabalamaktan geçtiğinin farkındayım biliyorum gece yatmadan önce büyük bir motive ile uyuyorum sabah kalktığımda ise yine tembellik yine tembellik...

Bir şeyler yapmak istiyorum akşamdan kendimi çok güzel motive ediyorum şöyle işte çalışırım bir yandan 2024 KPSS ye çalışırım yok 7,8 ay kalana kadar matematik temeli atarım diye ama nedense hiçbir b*k yapamıyorum, hayal kurup yapmışım gibi kendimi hayal etmek beni daha çok tatmin ediyor. Bu tekdüze yaşamak beni çook yordu. Depremden sonra okulların kapanması ile psikolojikmen çöktüm dert sıkıntı stres sahibi oldum. Sizden rica benim gibi aynı veya benzer durumda olan kardeşimlerden tavsiye almak istiyorum. Şimdiden devrik veya yanlış yazdıysam affınıza sığınıyorum ve anlayışla karşılamanızı istiyorum.

Kanka hissettiklerinin aynısını bizzat yaşadım, üniversiteden mezun olan arkadaşlarimla da konuştum.Hepimiz hemen hemen aynı hissediyoruz. Konuşmayı bilmiyor olabilir miyim, bende zeka geriliği mi var diye kaygılananini bile gördüm, bunu diyen insanlar üniversite mezunu hem de belli bir derece yapmış çok emek vermiş insanlardı. Ben de inanılmaz kaygılaniyordum hala daha biraz var üzerimde, bazı şeylere çok anlam yüklemekten kaynaklanıyor. Genelleştirme hatası yapıp sıkışmış hissediyoruz. Bu aralar kurban psikoloji diye bir kitap okuyorum kendime yaptığım zorbalığın nedenini buldum diyebilirim orada. Bence sen de öylesin, bu durum kurban psikolojisi ile alakalı. Hiç bir sorun olmasa kendi kafanda suni sorunlar üretip onların kurbanı gibi hissediyorsun. Kendini yatıştırmaya çalış, zihninde kendi kendini engelleme. Ve en önemlisi içinde bulunduğun durum için sakın bir suçlu arama. Sorumluluk aldıkça geçecek bu hisler, ilk olarak hissettiğin duyguların sorumluluğunu al. Biraz dışarı çık yürü ve kafanda uydurduğun korkuların gerçeklesmesinden neden korkuyorsun ona bak. Senden daha değerli bişey yok dünyada, kendini yıpratma.

 

[lospolloshermanos]

Kanka hissettiklerinin aynısını bizzat yaşadım, üniversiteden mezun olan arkadaşlarimla da konuştum.Hepimiz hemen hemen aynı hissediyoruz. Konuşmayı bilmiyor olabilir miyim, bende zeka geriliği mi var diye kaygılananini bile gördüm, bunu diyen insanlar üniversite mezunu hem de belli bir derece yapmış çok emek vermiş insanlardı. Ben de inanılmaz kaygılaniyordum hala daha biraz var üzerimde, bazı şeylere çok anlam yüklemekten kaynaklanıyor. Genelleştirme hatası yapıp sıkışmış hissediyoruz. Bu aralar kurban psikoloji diye bir kitap okuyorum kendime yaptığım zorbalığın nedenini buldum diyebilirim orada. Bence sen de öylesin, bu durum kurban psikolojisi ile alakalı. Hiç bir sorun olmasa kendi kafanda suni sorunlar üretip onların kurbanı gibi hissediyorsun. Kendini yatıştırmaya çalış, zihninde kendi kendini engelleme. Ve en önemlisi içinde bulunduğun durum için sakın bir suçlu arama. Sorumluluk aldıkça geçecek bu hisler, ilk olarak hissettiğin duyguların sorumluluğunu al. Biraz dışarı çık yürü ve kafanda uydurduğun korkuların gerçeklesmesinden neden korkuyorsun ona bak. Senden daha değerli bişey yok dünyada, kendini yıpratma.

Teşekkür ederim hocam. Banada bu yazılardan istifade etmek düşer.