Herkes kısa zaman dilimlerinde ne iyi hissediyorum diyordu. Ben 100. Günde idim ne zaman iyileşeceğim diyordum. Hayattan zevk almıyor sık sık depresyona giriyordum. 135. Günlerde idim yine aynı hep böyle mi gidecek diyordum. Sonra düşündüm çocukluktan bu yana pmo yapıyorum, ailem muhafazakar ve aşırı kontrolcü olduğu için cinselliğimi yaşayamadım. Ve kendimi kandırılmış hissetim. Sonra fark ettim İç güdüsel olarak, bilinç altım sürekli bana bir görevimi anlatıyor. ÜREMELİSİN. Ben ise pmo yapıyorum yani üremiyordum. Ama bilinç altım o kadar zeki ki pmo nun ÜREMEK olmadığını biliyor ve bunu kabul etmiyordu, bana diyor ki ÜREMELİSİN. Bende cinselliği pmo zannettiğim için, her gördüğüm kadınla cinsel ilişki yaşamalıyım zannediyordum, Pmo yapıyordum, al diyorum ÜREDİM, cinsellik yaptım diyorum, O ise cevap veriyor hayır ÜREMELİSİN. ve sürekli gece gündüz sıkıştırıyor, yorgunluk, bitkinlik. Ve sonra pmo yu bıraktım, pmo yapmadım oldu mu? Bilinçaltım diyor ki ÜREMELİSİN. 130 günde beyin sis falan bir çok şey iyileşti ama tam huzurlu mutlu olamamıştım. Sonra dedim ki PMO yok okey Onun yerine çocuklarımı büyütebilecek saygı şeffaf üzerine bir cinselliğin olduğu bir eş bulmalıyım. Ondan sonra rahatladım. Çok huzurlu idim. Çok yüksek enerjim vardı, kadınların ilgisi çok artmıştı, 140 günlerde idim. Her gittiğim yerde kadınlar, konuşmak için çabalıyordu. Her konuştuğum kadınla kafamda fantezi kuruyordum. Evlenmek görevimi unutmuş,yüksek ilginin sarhoşluğu ile daldan dala fantazi dünyasında geçiyordum. pmo Bağımlılık hastası olduğumu unuttum 145. Günde nüksetti ve relaps oldum. Şuan anladığım kadarı uzun süredir pmo yapmıyorsan, treni yanlış rayda sürmüyorsun demektir. Ama Tren duruyor, yanlış ray yerine doğru raya geçip treni sürünce olay bitecek inşallah. Şimdi yeni sürece başladım birinci görevim pmo yapmamak, tamamlayıcı ve son noktayı koyacak olan ise, saygı şefkat, sevgi üzerine bir eş bulup evlenmek.
Son düzenleme:
