Bir portakalı alırsın ve elinden geldiğince sıkarsın. Sonra kendine şu soruyu sorarsın: Portakalı var gücünle sıksa.
İçinden ne çıkar?
Portakalı sıktığında çıkan şey portakal suyudur. Her zaman. Portakal suyu. Ne kadar sıkarsan sık, asla elma suyu çıkmaz. Bu bir hata değildir.
Peki neden? Neden portakalı sıktığında içinden portakal suyu çıkar? Çünkü içinde o vardır.
Neverfap'te “bırakma evresi”, yani yıllardır bastırılmış dopamin aşırı tüketiminin kesildiği dönem, aslında seni “sıkmakla” aynı şeydir. Tıpkı portakalı sıkar gibi, zihin ve beden zorlanmaya başlar. Çünkü eski alışkanlıklar bir anda kesilmiştir ve beyin panikler.
Bu evrede, seni “sıkan” durumlar olur:
Ekrandan uzak durmak
Cinsel dürtüyü kontrol etmek
Boşluk hissi
Duygusal tetikleyiciler
Sosyal zorluklar
Ve işte tam da bu anlarda içinden çıkan şeyler çoğunlukla şu olur:
öfke, sabırsızlık, saldırganlık, boşluk, acizlik hissi, umutsuzluk, bazen ağlama isteği...
Ve bu duyguları “interneti yasakladım, o yüzden sinirlendim” ya da “bugün bir şey beni tetikledi” diye açıklamaya çalışırsın. Tıpkı birine sinirlendiğinde onun suçlu olduğunu düşünmek gibi.
Ama gerçek şudur:
İçinden çıkan şey, zaten içindeydi.
Sadece uzun zamandır pornografi, mastürbasyon, anlık hazlar ve dopamin patlamaları bunları maskelemekteydi.
Portakal sıkılmadığın sürece içinde ne olduğunu bilemezsin.
İşte bu noktada, portakal metaforu müthiş çarpıcı bir açıklama getiriyor:
"Çünkü o duygular zaten senin içindeydi, sadece bu zamana kadar bastırılmıştı."
PMO bir uyuşturucuydu; içindeki öfkeyi, çocukluk travmalarını, yalnızlık hissini, özgüvensizliği, sevgisizliği bastırıyordu.
Ama tünel döneminde bunlar yüzeye çıkıyor çünkü artık "sıkılmaya" başlıyorsun. Ve artık dışarı çıkan şey, seninle ilgili en gerçek bilgi: içinde ne var?
O Halde Bu Aşamada Yapılması Gereken Ne?
İçinden çıkanları bastırmaya değil, anlamaya çalışmak.
"Sinirlendim çünkü..." demek yerine, "İçimde öfke birikmiş. Nereden geliyor?" demek.
Tetikleyicileri suçlamamak, ama tetiklenen duygunun kökenini araştırmak.
Yani bu dönemi bir "kendini yeniden tanıma" fırsatı olarak görmek.
Sen şu an kaybolmuş hissediyor olabilirsin.
Sabret; kendini bulmak için önce kendini kaybetmen gerekiyordı belki de.
İçinden ne çıkar?
Portakalı sıktığında çıkan şey portakal suyudur. Her zaman. Portakal suyu. Ne kadar sıkarsan sık, asla elma suyu çıkmaz. Bu bir hata değildir.
Peki neden? Neden portakalı sıktığında içinden portakal suyu çıkar? Çünkü içinde o vardır.
Neverfap'te “bırakma evresi”, yani yıllardır bastırılmış dopamin aşırı tüketiminin kesildiği dönem, aslında seni “sıkmakla” aynı şeydir. Tıpkı portakalı sıkar gibi, zihin ve beden zorlanmaya başlar. Çünkü eski alışkanlıklar bir anda kesilmiştir ve beyin panikler.
Bu evrede, seni “sıkan” durumlar olur:
Ekrandan uzak durmak
Cinsel dürtüyü kontrol etmek
Boşluk hissi
Duygusal tetikleyiciler
Sosyal zorluklar
Ve işte tam da bu anlarda içinden çıkan şeyler çoğunlukla şu olur:
öfke, sabırsızlık, saldırganlık, boşluk, acizlik hissi, umutsuzluk, bazen ağlama isteği...
Ve bu duyguları “interneti yasakladım, o yüzden sinirlendim” ya da “bugün bir şey beni tetikledi” diye açıklamaya çalışırsın. Tıpkı birine sinirlendiğinde onun suçlu olduğunu düşünmek gibi.
Ama gerçek şudur:
İçinden çıkan şey, zaten içindeydi.
Sadece uzun zamandır pornografi, mastürbasyon, anlık hazlar ve dopamin patlamaları bunları maskelemekteydi.
Portakal sıkılmadığın sürece içinde ne olduğunu bilemezsin.
İşte bu noktada, portakal metaforu müthiş çarpıcı bir açıklama getiriyor:
"Çünkü o duygular zaten senin içindeydi, sadece bu zamana kadar bastırılmıştı."
PMO bir uyuşturucuydu; içindeki öfkeyi, çocukluk travmalarını, yalnızlık hissini, özgüvensizliği, sevgisizliği bastırıyordu.
Ama tünel döneminde bunlar yüzeye çıkıyor çünkü artık "sıkılmaya" başlıyorsun. Ve artık dışarı çıkan şey, seninle ilgili en gerçek bilgi: içinde ne var?
O Halde Bu Aşamada Yapılması Gereken Ne?
İçinden çıkanları bastırmaya değil, anlamaya çalışmak.
"Sinirlendim çünkü..." demek yerine, "İçimde öfke birikmiş. Nereden geliyor?" demek.
Tetikleyicileri suçlamamak, ama tetiklenen duygunun kökenini araştırmak.
Yani bu dönemi bir "kendini yeniden tanıma" fırsatı olarak görmek.
Sen şu an kaybolmuş hissediyor olabilirsin.
Sabret; kendini bulmak için önce kendini kaybetmen gerekiyordı belki de.
