The King
Deneyimli Üye
- Katılım
- 7 Eki 2020
- Mesajlar
- 303
- Tepki puanı
- 779
- Puanları
- 160
Bu başlığı; biraz yardım, biraz hasbihal, biraz erkek adam olabilmenin karmaşık dünyasını içselleştirme adına desteğe ihtiyaç duyduğum için yazıyorum.
Aşağıda David Deida - Üstün Erkeğin Yolu kitabında gördüğüm bir paragraf zihnimde birtakım şimşekler çakmasına neden oldu.
Ortalama 8-9 sene evvel babamı kaybettim. Yaşım 15 civarındaydı. Tam da bir ergenin babasının yönlendirmelerine ve desteğine ihtiyaç duyabileceği bir yaşta evhamlı bir anneyle yaşarken kendimi buldum. O süreçte çok çabalar sarf ettim. Ciddi başarılarım oldu. Yani kayıp benim için birnevi ters motivasyondu. Her şeyi kayıptan ortalama 2-3 sene sonra rayına oturttum. Ve bu özgüven hali, her şeyi başarabilirim hissi, aşağıda genel özetini verdiğim duruma son iki senedir evrildi.
Son 1-2 senedir yaşadığım ruhsal karmaşalar sonucunda birtakım özgüven karmaşaları yaşıyorum. En yakın arkadaşımla aynı süreçten geçerken onun benimkine oranla bu süreçte bazı avantajlı durumlar içerisinde olması neticesinde kendisinde ciddi bir özgüven yükselişi oldu. Yıllardır arkadaşız ve onun eski zamanlardaki o sinik, geri planda durma, korkak tavırlarını çok iyi bilen biriyim. Yani geçmiş yaşantısını çok iyi biliyorum. O tür dönemlerde ben çok önde davranır, sürekli bir şeyler için çaba sarf eder ve kendimi ön planda tutmayı başarırdım. Güven duygum gayet yerli yerindeydi.
Ancak bu 2020 sonrası üniversite mezuniyeti ve ardından yaşadığım 2 yıllık dönemde kendi gücüme dair sorgulamalar, bazı dışsal olumsuz sözleri o süreçte kabullenmeler, yeteneklerim ve potansiyelim hakkında duyduğum şüpheler neticesinde ve pandemi faktörü de etkilenince bana bi haller oldu. Yapmam gereken iş ve mesleğe dair yetersizlik hissi, çevremden yeteri desteği görememem, bana yönlendirme sağlayacak bir akıl hocamın olmaması... Bu son saydıklarım aynı iş çevresinde olduğum arkadaşımda tamamen lehine gelişti. Onun gelişimini buna bağlıyorum.
Son dönemlerde bir hususa başlayacak olduğumda ya da ortak bir şeye girişeceğimiz vakit, arkadaşımdan sürekli yol göstermesini bekliyor gibiyim. Yani bir akıl hocası arayışı içindeyim resmen. Zaten çalışmak için bir usta arayışına girdim son dönemlerde. Yanında gelişip, büyüyeceğim bir yol gösterici olması adına. Ancak bu olana kadar ayaklarımın üzerinde tek başına savaşmam gerekiyor. Dediğim gibi, 2 senedir birtakım ruhsal yaralar almış, yılların fizyolojik ve psikolojik gücünü içindeki demir ocağında eritmeye yahut işlemeye çalışan bir adamın kısa bir özgeçmişi...
Tekrar bu özgüvenimi kazanıp, esip gürleyeceğim, çeşit çeşit başarılara imza atacağım, önümde sınır ve engellerin olmadığı, tam bir savaşçıya dönüşeceğim günleri hasretle/umutla bekliyorum.
Nasıl tekrar yüksek özgüven ve kaliteli dönemlere girilebilir? Kendimi işimde, yolumda en iyi hale nasıl getirebilirim? Fikirleriniz çok değerli...
Aşağıda David Deida - Üstün Erkeğin Yolu kitabında gördüğüm bir paragraf zihnimde birtakım şimşekler çakmasına neden oldu.
"Erkek arkadaşlarından sınama olmaksızın sadece destek istiyorsan bu, babanla -ölü ya da diri olsun olmasın- ilgili çözülmemiş bir duruma delalettir. Baba enerjisi sınanmayı ve rehberliği sevme enerjisidir. Yaşamında bu maskülen enerji olmaksızın yönün kontrolsüz olacaktır ve kendi belirsizliğinle kararsızlığının balçığı içerisine saklanman olasıdır. "
Ortalama 8-9 sene evvel babamı kaybettim. Yaşım 15 civarındaydı. Tam da bir ergenin babasının yönlendirmelerine ve desteğine ihtiyaç duyabileceği bir yaşta evhamlı bir anneyle yaşarken kendimi buldum. O süreçte çok çabalar sarf ettim. Ciddi başarılarım oldu. Yani kayıp benim için birnevi ters motivasyondu. Her şeyi kayıptan ortalama 2-3 sene sonra rayına oturttum. Ve bu özgüven hali, her şeyi başarabilirim hissi, aşağıda genel özetini verdiğim duruma son iki senedir evrildi.
Son 1-2 senedir yaşadığım ruhsal karmaşalar sonucunda birtakım özgüven karmaşaları yaşıyorum. En yakın arkadaşımla aynı süreçten geçerken onun benimkine oranla bu süreçte bazı avantajlı durumlar içerisinde olması neticesinde kendisinde ciddi bir özgüven yükselişi oldu. Yıllardır arkadaşız ve onun eski zamanlardaki o sinik, geri planda durma, korkak tavırlarını çok iyi bilen biriyim. Yani geçmiş yaşantısını çok iyi biliyorum. O tür dönemlerde ben çok önde davranır, sürekli bir şeyler için çaba sarf eder ve kendimi ön planda tutmayı başarırdım. Güven duygum gayet yerli yerindeydi.
Ancak bu 2020 sonrası üniversite mezuniyeti ve ardından yaşadığım 2 yıllık dönemde kendi gücüme dair sorgulamalar, bazı dışsal olumsuz sözleri o süreçte kabullenmeler, yeteneklerim ve potansiyelim hakkında duyduğum şüpheler neticesinde ve pandemi faktörü de etkilenince bana bi haller oldu. Yapmam gereken iş ve mesleğe dair yetersizlik hissi, çevremden yeteri desteği görememem, bana yönlendirme sağlayacak bir akıl hocamın olmaması... Bu son saydıklarım aynı iş çevresinde olduğum arkadaşımda tamamen lehine gelişti. Onun gelişimini buna bağlıyorum.
Son dönemlerde bir hususa başlayacak olduğumda ya da ortak bir şeye girişeceğimiz vakit, arkadaşımdan sürekli yol göstermesini bekliyor gibiyim. Yani bir akıl hocası arayışı içindeyim resmen. Zaten çalışmak için bir usta arayışına girdim son dönemlerde. Yanında gelişip, büyüyeceğim bir yol gösterici olması adına. Ancak bu olana kadar ayaklarımın üzerinde tek başına savaşmam gerekiyor. Dediğim gibi, 2 senedir birtakım ruhsal yaralar almış, yılların fizyolojik ve psikolojik gücünü içindeki demir ocağında eritmeye yahut işlemeye çalışan bir adamın kısa bir özgeçmişi...
Tekrar bu özgüvenimi kazanıp, esip gürleyeceğim, çeşit çeşit başarılara imza atacağım, önümde sınır ve engellerin olmadığı, tam bir savaşçıya dönüşeceğim günleri hasretle/umutla bekliyorum.
Nasıl tekrar yüksek özgüven ve kaliteli dönemlere girilebilir? Kendimi işimde, yolumda en iyi hale nasıl getirebilirim? Fikirleriniz çok değerli...