Melixah
Yeni Fapstronot
- Katılım
- 21 Ağu 2021
- Mesajlar
- 25
- Tepki puanı
- 29
- Puanları
- 14
Selamlar dostlarım. Başlıkta da gördüğünüz gibi insanlara aşırı değer vermekten bahsedeceğim.
Ben sosyal hayatta aşırı dışadönük bir insanım. Hani sınıfta bir yakın arkadaşı olan, ancak herkesle iletişime giren çocuk var ya; o benim işte. Şu anda böyle olmasa bile bu karaktere sahip olduğumu anlatabilmemin daha iyi bir yolu yoktu sanırım. Aynı okuldan olmasak da yıllardır süren dostluğumuz olan bir arkadaş grubum var. Bölüm değiştirdiğimden dolayı şu anda sınıfta adam gibi anlaşabildiğim birisi yok. Ben de bu yüzden geçen seneden tanıdığım kızlarla arkadaşlık kurdum sınıfta. Bu da ayrı salaklık orası ayrı.
Bu konuyu açma sebebim bugün yaşadığım bir olaya dayanıyor : Bu yakın olduğum gruptaki bir arkadaşım, ona karşı yaptığım yanlış bir davranış sonucu bana küstü. Ve ben bu olayı takmadan duramamaya başladım. Yakın dostum olduğundan böyle taktığımı düşünmeyin, en ufak samimiyetim olan biriyle aram bozulduğunda da takıyorum. Takıntılıyım ben dostlar. Bu olaydan sonra düşünmeye başladım, "Tamam, arkadaşlık dostluk güzel şey de, fazla değer verince mutsuz oluyorum."
Ne kadar sosyal olursak olalım, hepimiz yalnızız aslında. İkizler bile dünyaya sıra sıra geliyor. Ölürken de aynı şekilde, hepimiz teker teker gömüleceğiz. İnsanın arkadaşının olması çok güzel bir şey, ama verilen değerin dengesini bulmak gerekiyor. Ben bu bilince nasıl ulaşırım gerçekten bilmiyorum. Birisi benim kontrolüm dışında benimle arkadaşlığını kestiğinde takmak, düşünmek istemiyorum. Önerilerinizi bekliyorum dostlar.
Ben sosyal hayatta aşırı dışadönük bir insanım. Hani sınıfta bir yakın arkadaşı olan, ancak herkesle iletişime giren çocuk var ya; o benim işte. Şu anda böyle olmasa bile bu karaktere sahip olduğumu anlatabilmemin daha iyi bir yolu yoktu sanırım. Aynı okuldan olmasak da yıllardır süren dostluğumuz olan bir arkadaş grubum var. Bölüm değiştirdiğimden dolayı şu anda sınıfta adam gibi anlaşabildiğim birisi yok. Ben de bu yüzden geçen seneden tanıdığım kızlarla arkadaşlık kurdum sınıfta. Bu da ayrı salaklık orası ayrı.
Bu konuyu açma sebebim bugün yaşadığım bir olaya dayanıyor : Bu yakın olduğum gruptaki bir arkadaşım, ona karşı yaptığım yanlış bir davranış sonucu bana küstü. Ve ben bu olayı takmadan duramamaya başladım. Yakın dostum olduğundan böyle taktığımı düşünmeyin, en ufak samimiyetim olan biriyle aram bozulduğunda da takıyorum. Takıntılıyım ben dostlar. Bu olaydan sonra düşünmeye başladım, "Tamam, arkadaşlık dostluk güzel şey de, fazla değer verince mutsuz oluyorum."
Ne kadar sosyal olursak olalım, hepimiz yalnızız aslında. İkizler bile dünyaya sıra sıra geliyor. Ölürken de aynı şekilde, hepimiz teker teker gömüleceğiz. İnsanın arkadaşının olması çok güzel bir şey, ama verilen değerin dengesini bulmak gerekiyor. Ben bu bilince nasıl ulaşırım gerçekten bilmiyorum. Birisi benim kontrolüm dışında benimle arkadaşlığını kestiğinde takmak, düşünmek istemiyorum. Önerilerinizi bekliyorum dostlar.