D
DarkLight
Misafir
.
Moderatörün son düzenlenenleri:
Çözüm ne bilmiyorum. Bende hemşirelik okudum ama nefret ettiğim bir bölümdü. Ders çalışmak eziyet gibi geliyordu. Üniversiteye başladığım ilk dönem ilk aylar hep uyudum. Ta ki vize zamanları geldi o zaman birazcık çalışmaya zorladım kendimi. Tabi sınavlarım iyi geçti. İyi geçme nedeni de çıkmış sorulardı yoksa kalırdım derslerden. Neyse işte ilk dönemi öyle böyle atlattım. O zamanlar kötü bir ruh halindeydim. İkinci dönem kendime çeki düzen vermem gerektiğine karar verdim elbette. Çünkü bu defa bilmem gereken derslerdi. Zorundayım çalışmaya diye kendimi ikna ettim önce. Zaten bir işe karar vermek en önemli noktadır. Ben o kararı verebilmiştim. Ders çalışmaya başladım. Çok keyif alıyordum. Odaklanmaya çalışıyordum ve inan bana başarıyı hissetmek çok önemli ve güzel. Özellikle sana bir şey sorduklarında onun cevabını verebilmek o kadar zevkli ki. Sırf o zevki yaşamak için çalışmaya başlamalısın. Hani gerçekten sana öğüt verecek biri olur mu bilmiyorum ama bence şu an için yapman gereken en önemli şey karar vermek. Sonra uygun bir ortam. Hatta bir kütüphaneye gidip çalışmak daha da fayda sağlar ve motive eder. Ve çalıştığın ortam kesinlikle düzenli olsun. Vakit kaybetme.Şu zamana kadar sadece 6 aya yakın editörlük serüvenim oldu onun dışında hiç bir uğraşım olmadı. Lise ise çok başarısızlıklarla dolu oldu. Hiç ders çalışmadım ailem beni çok uyardı sınıfta kalırsın tembellik yapma ders çalış dedi sınıftakiler beni uyardı ben umursamamazlıktan geldim. Çalışmak istedim çalışamadım her gün çalışcam dedim hiç bir gün çalışmadım sürekli kendime söz verdim hiç bir zaman ders çalışma konusunda tutmadım işin kötü yanı sürekli forumda dolaştım içerik tükettim faydalı içerikler tükettim ama ne hikmetse hiç ders çalışmadım. Her gün boş duvarı izledim sosyal medya kullanmadım ama ne zaman konu çalışmaya gelse kendimi hep başarısız hissediyorum yapamazmışım gibi hissediyorum. Sınıftaki anılarım sadece ders çalış az sohbet et uyuma diyenlerle dolu. üst üste 6 ders uyuduğumu bilirim. Pişman mıyım olsam da bir şey değiştiremem zaten. Hocalar beni sürekli uyardı uyuma dediler sınav öncesinde konu tekrarında hocalar sürekli uyardı kalk buraya bak konuyu takip et diye ben tabii yine duvara bom boş bakarak daldım işin kötü yanı ne düşündüğümü de bilmiyordum sadece bomboş duvarı izliyordum ya da yatıyordum. Tüm koca 1 sene böyle geçti. Ailemi hiç veli toplantısı çağırmadım özellikle sordular hiç okulun veli toplantısı yapmıyor mu diye ben yok diyerek yalan attım. Sunum ödevi olduğunda hocaya yapacağıma söz verdim o gün yapmamıştım sıradaki dersimizin olduğu güne yapacağım demiştim onu da yapmamıştım. O gün söz verdiğim gün belli bir kısmını yazdım sonrasında yapmadım. Hoca çekiniyorsan eğer sınıfa değil bana özel anlatabilirsin dedi ben o an çok çaresiz hissetim. Mesele yapıp yapmamak değildi verdiğim sözü yine tutamıştım / tutmamıştım ( ikisinden birisi hangisi inan bende bilmiyorum).
Nerde hata yapıyorum bilmiyorum bu düşünceler içim içimi yiyor. İşin içinden nasıl çıkılacağını bilmiyorum. Çözüm önerisi olan şöyle yapabilirsin ya da ne olduğu fark etmez hepsine açığım.
.Çözüm ne bilmiyorum. Bende hemşirelik okudum ama nefret ettiğim bir bölümdü. Ders çalışmak eziyet gibi geliyordu. Üniversiteye başladığım ilk dönem ilk aylar hep uyudum. Ta ki vize zamanları geldi o zaman birazcık çalışmaya zorladım kendimi. Tabi sınavlarım iyi geçti. İyi geçme nedeni de çıkmış sorulardı yoksa kalırdım derslerden. Neyse işte ilk dönemi öyle böyle atlattım. O zamanlar kötü bir ruh halindeydim. İkinci dönem kendime çeki düzen vermem gerektiğine karar verdim elbette. Çünkü bu defa bilmem gereken derslerdi. Zorundayım çalışmaya diye kendimi ikna ettim önce. Zaten bir işe karar vermek en önemli noktadır. Ben o kararı verebilmiştim. Ders çalışmaya başladım. Çok keyif alıyordum. Odaklanmaya çalışıyordum ve inan bana başarıyı hissetmek çok önemli ve güzel. Özellikle sana bir şey sorduklarında onun cevabını verebilmek o kadar zevkli ki. Sırf o zevki yaşamak için çalışmaya başlamalısın. Hani gerçekten sana öğüt verecek biri olur mu bilmiyorum ama bence şu an için yapman gereken en önemli şey karar vermek. Sonra uygun bir ortam. Hatta bir kütüphaneye gidip çalışmak daha da fayda sağlar ve motive eder. Ve çalıştığın ortam kesinlikle düzenli olsun. Vakit kaybetme.
Bu yorumunu görmesem seni temiz bı dövmek lazım derdim. Ama madem tssb var o zaman uzmanla görüş, bu durumu ailene mutlaka anlat, ailen destek çıkmıyorsa rehberlik hocası ya da bı büyüğüne anlat. Destek al. Tek başına çözmeye çalışma. Burda bizim vereceğimiz tavsiyeler boş olacaktır.Benimki daha çok tssb ile alakalıymış zihnim veriyi işleyemiyordu istesem bile çok zor bir şekilde çalışmak zorunda kalırdım. Şu an tedavi için bir kaç yöntem uyguluyorum az da olsa gözle görülür şekilde ilerleme katettim. Destek olmaya çalıştığın için teşekürler.
Ben o anı yaşadığımda çocuktum daha 2 sene önce daha yaşadığım şeyin o kadar ciddi olduğunu bunlara sebep olabilecek kadar olduğunu bilsem direk ertesi günü ne yapılması gerekiyorsa yapardım. Ama o anı yaşadıktan sonra normal gibi devam ettim çünkü yaşadığım şeyin ne olduğunu bende bilmiyordum normal deyip geçtim ama keşke geçmeseymişim.Bu yorumunu görmesem seni temiz bı dövmek lazım derdim. Ama madem tssb var o zaman uzmanla görüş, bu durumu ailene mutlaka anlat, ailen destek çıkmıyorsa rehberlik hocası ya da bı büyüğüne anlat. Destek al. Tek başına çözmeye çalışma. Burda bizim vereceğimiz tavsiyeler boş olacaktır.
Sorununu görmen çok iyi. Umarım yaşadığın travmayı atalatırsın. Hayatta böyle şeyleri yaşarız ve hep bir şeylere neden olur. Bu gün yaşayıp bazen geçtiğinde rahatladığımız bir çok şey ileriki dönemlerde etkisini başka türlü gösteriyor maalesef. Bana Engin Geçtan'ın İNSAN OLMAK kitabını biri önermişti. Gerçekten çok iyi kitap. Bence sende oku. Daha çok farkında olacaksındır kendinin. Ve umarım bir destek alma imkanın olur. Kendine iyi bakBenimki daha çok tssb ile alakalıymış zihnim veriyi işleyemiyordu istesem bile çok zor bir şekilde çalışmak zorunda kalırdım. Şu an tedavi için bir kaç yöntem uyguluyorum az da olsa gözle görülür şekilde ilerleme katettim. Destek olmaya çalıştığın için teşekürler.