Merhaba arkadaşlar. Uzun zamandır üzerimde içinde bulunduğum hali anlamlandıramama durumu söz konusu. İnsanlarla olan ilişkilerimde hep tetikte hissetme, kendimi ortaya koyamama, yargılanma korkusu, uzaydan gelmişim gibi bir his var üzerimde. Sanki soğuk bir kibir içindeyim. Bilmediğim şeyler karşısında çok korkuyorum ve kendi bildiklerim dahilinde o yeni bilgiyi zihnimde bir yere oturtuyorum. Önceki davranışlarıma bakıyorum. Hayatımı riske atacak bir sürü dürtüsel davranışlarım olmuş. Mesela gece vakti olmanın tehlikeli olacağı bir yerde bulunmak, tanımadığım insanların arabalarına binip onlarla uzun yola çıkmak, geceleri can güvenliğimin olmadığı yerlerde uyumak gibi. Ve hepsini yaparken içimde durdurulamaz bir dürtü hissediyordum. Buna cesaret olarak bakıyordum bu zamana kadar. Sonra cahillik ve cesaretin bir arada bulunduğu ile ilgili söylemler aklıma geldi. Cahillik ile ilgili bir kompleks geliştirmek de istemiyorum ama cahillik konusuna yakından bakmaya karar verdim. Araştırmalarım sonucunda 3 çeşit cahillik buldum.
Cahili basit : Bilmediğinin farkında olma
Cahili mürekkeb: Bilmediğini kabul etmeme
Cahili mikap: Bilmediğinin kabul etmek şöyle dursun, bildiğine inandığı şeyde emin olmak, her şeyi bildiğini sanmak.

Cahili Mikaptan cahili mürekkebe geçişimin bir hayli uzun olduğunu düşünüyorum. Ve her an ufacık bir bilgi kırıntısı ile Cahili mikap olabilirim diye korkuyorum. Basit cahillik için insanın komplekslerinden biraz arınabilmesi gerekiyor diye düşünüyorum. ve sık sık konforlu bulduğum cahillik halinde kalma arzusu da duyuyorum.
Bana cahilliğimle mücadele etmek için ne önerirsiniz. Bilgi edinerek bu cahil kafamı düzeltemeyeceğimi düşünüyorum. Bir anlayış, bir bakış açısı..

Umarım herkes cahili basit olmaya çalışır. İnsanız sonuçta bilmediğimiz şeyler olacak. Cahil olduğumuz konular olacak. Araştırmadığımızdan, ilgi göstermediğimizden. Ama bunu kabul etmeyi, gerekirse araştırmayı, araştırmasa da bilmiş gibi konuşmamayı umarım herkes öğrenir.

Herkes belirli konularda cahildir. Önemli olan cahil olduğunu bilmek. ''Bilmiyorum'' demeyi bilirsen, senden bilgesi yoktur.

Sokrates demiş ki; Tek bildiğim şey, hiç bişey bilmediğimdir.

Söz gümüşse sükut altındır çok öğren az cahil kal