Sevgili dostlar. Size kısaca kendimden bahsedeyim.18 yaşındayım ergenliğe girdiğimden yani 12-13 yaşlarımdan beri bi şekilde uyarıcılara maruz kaldım. Başlangıçta açık fotolara bakmaktan ibaret olan olay tabiki bir günde birden fazla defa pmo yapmaya kadar gitti. Ben nofap ve neverfap akademi ile 8. sınıfta yani 14-15 yaşlarımda tanıştım. Ve zaten bu yaptığım şeyin kötülüğünün farkındaydım. Nofap ile tanıştıktan sonra da hep bi şekilde bırakma çabalarım sürdü. Ama sorun şu ki ben hiç bir zaman bir kaç istisna zaman dilimi dışında 1 haftanın üzerine çıkamıyorum sürecimde. (İstisna zamanlar: bir kıza çok aşık olduğum günler). İnsanlar yeni tanışıyor ve hemen 1 ayları 2 ayları deviriyor. Ben zararlarını çok araştırdım bağımlılık döngüsünü çok araştırdım PBKY kitabını 2 defa okudum arkadaşlarıma anlattım ama asla bu bağımlılığı bırakamadım. Bırakmayı geç dediğim gibi 4-5 gün 1 haftların üzerine bile çıkamadım. Bu sefer aynı hatalara düşmicem diyorum farklı şeyler yapıyorum ama yok yok yok. Ve açıkçası artık bu bağımlılıktan kurtulamayacağımı düşünmeye başladım. Varolan hayat sınav stresleri gibi şeylerin dışında bide ekstra nofap için uğraşmak ve en kötüsü uğraşının karşılığını alamamak beni çok yıpratıyor. Bende yaşça büyük abilerim daha küçüksün bu kadar dert etme gibi şeyler diyebilirler ama ben gerçekten çok yıpranmaya başladım. Her pmo sonrası kendimden nefret eder hale geliyorum. Hayatı yaşamayayım diyorum. Dindarca yaşamayan biriyim bu illet yüzünden ibadetlerimi aksatıyorum günaha giriyorum. Çok fazla şeye sahibim hayatımda çok iyi şeyler var lakin bu bağımlılık beni yiyip bitiriyor. Bağımlılık hayatımdan çıksa mükemmel bir yaşamım olacağına eminim ama çıkmıyor. Forumda geziniyorum insanlar sürecini 50. günde bozduğu için üzülüyor. Ben asla o günlere ulaşamadığım için kendimi berbat hissediyorum. Bana gün sayma vaktini doldur spor yap insanlarla sosyalleş kendini ibadete ver gibi şeyler söyleyebilirsiniz ama ben bunların hepsini denedim. Bütün günüm dolu geçse bile ben uykumdan feragat edip o pmo yu yapıyorum. PBKY kitabını ilk okuduğumda işte aradığım şey buydu demiştim sonra bir daha bir daha relapse oldum. NA bir yazı okuyorum evet bunu uygulayayım diyorum uyguluyorum ama sonuç değişmiyor. Ben asla uzun günlere çıkamıyorum. Ya 3 ya 4. günde eğer o günler olmazsa da sonraki günlerinde kesinlikle sürecimi bozuyorum. Gerçekten hayat enerjimi tamamıyla sömürüyor bu şey. Ama sanki yapmazsam bir şeyden eksik kalıcam gibi hissediyorum. PBKY bu kısımları çok güzel anlatıyor aslında eksiklik hisseden küçük canavar vs. Evet diyorum çok haklı kendime telkinatta bulunuyorum ama sonra bi bakmışım açık fotoğraflara bakıp bakmamak için kendimle savaşıyorum. O an o kadar fazla bir istek uyanıyor ki içimde önceki her şeyi bana unutturup tarayıcıyı açtırıyor. Bi günde 10 defa yapsam da beynim asla doymayacak gibi hissediyorum. Her şeyi yaptım her şeyi denedim ama olmuyor. O an beynim zihnim kapanıyor ve kendimi işin içinde buluyorum. Gerçekten ama gerçekten çok yoruldum. Bana ne önerirsiniz ne yapabilirim neyi gözden kaçırıyorum ? Gerçi pek bir umudum kalmadı kurtulabileceğime. Bir el beni yakamdan tutsun ve kurtarsın istiyorum adeta. Eğer buraya kadar bana katlanıp dinlediyseniz çok teşekkür ederim. Konuyu çok dağınık ve karışık anlatmış olabilirim o konuda özür dilerim. Bu yazı biraz içimi dökme yazısı gibi de oldu. Siz bana ne tavsiye edersiniz siz aynı durumdayken nasıl kurtuldunuz ?
